Kawalerka /DRAMAT/

 

OSOBY:

​

Grzesiek
Jogin
Maczo
Aktywista
Student

​

Wszystkie osoby, poza studentem, mają 30-40 lat. Student, jak sama nazwa wskazuje, jest w wieku studenckim.

 

Akt I

​

Scena I

​

Wnętrze kawalerki. Nieduży pokój wypchany do granic możliwości starymi meblami z czasów PRL-u, z których wręcz wypadają książki, ciuchy, opakowania po pizzy, kable niewiadomego zastosowania i cała masa innych śmieci, pozostawionych tu kiedyś przez Grześka i niedawno porzuconych przez byłych lokatorów kawalerki – czterech studentów. Wnętrze wygląda jak śmietnisko, nie ma gdzie postawić stopy tak, by na coś nie nadepnąć. 

​

Z boku, przy drzwiach wejściowych, stoi duża walizka, a na środku rozgardiaszu odkurzacz starego typu. 

​

Grzesiek leży na wersalce, a raczej na stercie ciuchów, ręczników i innych przedmiotów, które się na niej walają. Jest wyluzowany. Stopą przełącza kanały starego telewizora, który nie ma pilota. Obraz śnieży, ale słychać jak komentator komentuje mecz piłki nożnej. 

​

Z offu słychać dźwięk wybierania numeru w telefonie komórkowym, potem sygnał czekania na połączenie. Nareszcie ktoś odbiera.

 

MACZO (OFF)

​

(sapie z wysiłku) Co jest, Filip? 

 

JOGIN (OFF)

​

Martwię się o niego.

 

MACZO (OFF)

​

(sapie) Weź mów jaśniej, na siłowni jestem.

JOGIN (OFF)

​

O Grześka się martwię, nie udawaj głupka. 

MACZO (OFF)

​

(złośliwie) Chyba nie masz co robić. Byłeś już dzisiaj na jodze?

JOGIN (OFF)

​

Odwal się. Chodźmy do Grześka. Trzeba mu pomóc. On się na pewno załamał tym rozwodem. 

​

 

MACZO (OFF)

​

Ustaliliśmy, że dajemy mu czas, tak? 

 

JOGIN (OFF)

​

​

No tak, ale…

MACZO (OFF)

​

Jest prawdziwym facetem, tak?

​

JOGIN (OFF)

​

No nie wiem, może, ale ja bym się w takim momencie załamał, po dwudziestu latach małżeństwa…

​

MACZO (OFF)

​

TY byś się załamał, ale on jest prawdziwym facetem i wiesz co on teraz robi? Je pizzę, ogląda mecz i jest najszczęśliwszy na świecie.

 

JOGIN (OFF)

​

Ale tam jest straszny bałagan, chociaż pomóżmy mu posprzątać.

 

MACZO (OFF)

​

Ja swojego mieszkania nie sprzątam, a jego mam sprzątać?! Co to ja – baba jestem?! (sapie i mówi do kogoś w tle, uwodzicielsko) Mmm, słoneczko, masz piękne te bicepsiki, ale gdybyś mi pozwoliła, to ja bym ci takie specjalne sztuczki pokazał z tymi ciężarkami… 

 

Słychać sygnał rozłączenia rozmowy.

JOGIN (OFF)

​

Halo? Halo! Zostaw tę laskę, rozmawiamy chyba o naszym kumplu, nie?! 

Sygnał wybieranego kolejnego numeru telefonu.

​

AKTYWISTA (OFF)

​

(w tle okrzyki manifestującego tłumu) Nie mogę teraz gadać, na manifestacji jestem!

​

JOGIN (OFF)

Musimy pomóc Grześkowi sprzątać.

​

AKTYWISTA (OFF)

To po cholerę zdradził Ankę?! Teraz niech sobie sam posprząta!

​

JOGIN (OFF)

​

Ale nie metaforycznie sprzątać, tylko naprawdę! Ty byłeś w tej jego kawalerce?! Syf jest gorszy niż wtedy jak z nim tam na studiach mieszkaliśmy!

 

AKTYWISTA (OFF)

​

WIĘCEJ CHLEBA! MNIEJ KURCZAKÓW! WIĘCEJ CHLEBA! MNIEJ KURCZAKÓW!

​

JOGIN (OFF)

Co to za manifestacja jest?

​

AKTYWISTA (OFF)

​

Za obowiązkowym wprowadzeniem do piekarni chleba na zakwasie! Powinieneś tu być, w końcu jesteś joginem! 

​

JOGIN (OFF)

​

Nie jestem gejem!

​

AKTYWISTA (OFF)

​

WIĘCEJ CHLEBA, MNIEJ KURCZAKÓW!! WIĘCEJ CHLEBA!! Dobra, kończę!

​

Grzesiek bierze swoją komórkę i zupełnie wyluzowany dzwoni.

​

GRZESIEK

​

(do komórki) Cześć Anka, nie odbierasz ode mnie, ale tak, mogę nagrać wiadomość. Chcę tylko powiedzieć, że właściwie to jestem ci wdzięczny, że wyrzuciłaś mnie z domu. Tak, jestem ci wdzięczny, bo nareszcie mogę pomieszkać w mojej przytulnej kawalerce, poczuć się wolnym człowiekiem. Tak, wolnym. Dziękuję ci za to. To niewątpliwie najlepszy dzień w moim życiu. 

​

​

Wyciemnienie

​

Scena II

​

Grzesiek wstaje ciężko z kanapy, rozgląda się. Bierze odkurzacz, który leży gdzieś w stercie śmieci. Przygląda mu się z zakłopotaniem. Wychodzi do kuchni. Słychać brzdęk, potknął się o coś.

​

GRZESIEK

Kurwa mać.

​

Po chwili Grzesiek wraca z kuchni z czajnikiem bezprzewodowym, z którego paruje gorąca woda. Staje nad odkurzaczem. Myśli. Po chwili otwiera pokrywę odkurzacza, wyjmuje z niego worek na śmieci, odrzuca z obrzydzeniem, zdumiony, co to może być, i nalewa do odkurzacza wodę. Precyzyjnie, powoli. Jest skupiony. Podskakuje, kiedy otwierają się drzwi i do kawalerki wchodzi Jogin. Ma na ramieniu matę w pokrowcu, jest ubrany ekologicznie, w radosne kolory.

JOGIN

​

Cześć!

​

GRZESIEK

​

Dla kogo dobry, dla tego dobry.

​

JOGIN

Przyszedłem pomóc ci odgruzować tę budę. Cieszysz się?

​

Grzesiek kończy nalewać wodę do odkurzacza.

​

GRZESIEK

Bardzo.

​

JOGIN

​

Co robisz?

​

GRZESIEK

Będę odkurzał.

​

JOGIN

Ale po co nalewasz wodę do odkurzacza?

 

GRZESIEK

 

No mówię. Będę odkurzał.

JOGIN

​

Grzeniu...

GRZESIEK

​

Nie mów do mnie „Grzeniu“.

JOGIN

​

Nie jestem gejem.

GRZESIEK

​

Mnie to nie przeszkadza.

​

Jogin wznosi oczy do nieba. Grzesiek usiłuje włączyć odkrzacz, ale ten zaczyna wyć, potem rozlega się huk, z odkurzacza idzie dym, a następuje zalega posępna cisza. Grzesiek jest zdumiony.

​

JOGIN

​

Po co wlewałeś tam wodę? Przecież to nie jest odkurzacz na parę wodną.

​

GRZESIEK

​

To są jakieś inne?

​

JOGIN

​

Tak, są.. Poza tym to jest twój odkurzacz z czasów studiów. Pamiętasz, jak tu mieszkaliśmy? Matka ci kupiła odkurzacz i powiedziała, że nas wszystkich stąd wywali na zbity pysk, jeśli nie przysięgniemy, że będziemy odkurzali raz w miesiącu.

​

Grzesiek patrzy na odkurzacz i wreszcie go rozpoznaje.

​

GRZESIEK

​

 

Faktycznie. Ostatni raz w życiu to chyba właśnie nim odkurzałem. Ale u nas Anka zawsze wlewa wodę do odkurzacza! Zawsze! …To znaczy – wlewała.

​

Jogin klepie Grześka po plecach pocieszająco.

​

JOGIN

Jutro przyniosę ci mój odkurzacz.

​

GRZESIEK

No, przydałoby się.

​

Grzesiek zaczyna zbierać walające się śmieci i wrzucać do wielkiego plastikowego wora.

​

GRZESIEK

Muszę tu posprzątać, bo się już zacząłem potykać.

​

JOGIN

Spotykasz się?! Już?! To wspaniale!

​

GRZESIEK

Potykać, nie spotykać! Bałagan mam, nie seks bez zobowiązań!

​

Jogin podnosi ręce w geście poddania. Sprzątają.

​

JOGIN

​

Grzeniu, wiem, że masz poczucie winy.

​

GRZESIEK

Wcale nie mam.

​

JOGIN

​

Wiem, że tęsknisz za Anką i dziećmi.

​

GRZESIEK

​

​

Wcale nie. Jestem zadowolony, że zdradziłem Ankę, to był superseks. Nie to, co z nią.

​

​

JOGIN

​

​

Masz rację. Nigdy jej nie lubiłem. Tej twojej Anki. I co to w ogóle za imię – Anka?

​

​

GRZESIEK

​

A ja ją bardzo lubiłem.

​

JOGIN

​

Ja też. Tak tylko mówię, żeby ci było lżej.

​

GRZESIEK

​

​

Przeczytałem dzisiaj w gazecie, że w Polsce rozwodzi się co roku około 45 tysięcy małżeństw. I liczba stale rośnie.

​

JOGIN

​

​

No i co ci po tych słupkach?

GRZESIEK

​

No ale sam powiedz, jak to jest? Moi dziadkowie są małżeństwem dłużej, niż ja żyję. Moi rodzice są małżeństwem dłużej, niż ja żyję. A wśród moich znajomych nikt nie przetrwał w związku dłużej, niż żył mój chomik.

​

JOGIN

​

Jak byłem mały to miałem chomika, co żył dwanaście lat. Miał na imię Filuś.

​

GRZESIEK

​

Mój żył dwa lata. Nie zdążyliśmy mu nawet z Anką wymyślić imienia, tak szybko zdechł.

​

JOGIN

​

No widzisz. Nawet chomiki teraz krócej żyją. A właściwie dlaczego zdechł?

​

GRZESIEK

​

Bo go nadmuchałem.

​

JOGIN

​

Co zrobiłeś?

​

​

Grzesiek rozgląda się,. W bałaganie znajduje jakąś skarpetkę.

​

GRZESIEK

​

Powiedzmy, że to jest chomik.

​

JOGIN

​

Chyba świnka morska.

​

Grzesiek obrzuca Jogina niechętnym spojrzeniem. Podchodzi do odkurzacza i rozmontowuje jedną z rur.

​

GRZESIEK

​

Powiedzmy, że to jet słomka, taka wiesz, do picia drinków.

​

Jogin powstrzymuje się od komentarza. Grzesiek kładzie na stole skarpetkę, wygładza ją starannie.

​

GRZESIEK

​

Pewnego dnia szedłem rano zaspany do łazienki. Nie wiedziałem, że chomik też tam idzie, a że jemu spieszyło się chyba bardziej, to mnie wyprzedził i wtedy go nadepnąłem.

​

JOGIN

​

Na śmierć?

​

GRZESIEK

​

No właśnie nie. Trochę go rozpłaszczyłem, ale ciągle żył. Chciałem go wywalić przez okno, ale przyszły dzieci i zaczęły biadolić „Tato, ratujmy go, ratujmy!”, no to postanowiłem przeprowadzić akcję reanimacyjną. Zacząłem od masażu serca. Ale to nic nie dawało. Wtedy postanowiłem zrobić mu sztuczne oddychanie. Ale co chciałem przyłożyć usta do jego ust, to prawie zjadałem jego głowę. Wziąłem więc słomkę do drinków (bierze rurę do odkurzacza) i włożyłem mu delikatnie do pyszczka (wkłada końcówkę rury do skarpety) , a następnie (dmucha mocno w rurę, aż skarpeta wygląda jak balon) – nadmuchałem go.

​

JOGIN

​

Na śmierć?

​

GRZESIEK

​

Niestety tak.

​

Jogin znowu powstrzymuje się od komentarza i bez słowa wraca do sprzątania. Grzesiek pomaga mu niechętnie. Zamyślony. Otwierają wersalkę i wyjmują z niej kupę śmieci.

​

JOGIN

​

Boże, jak myśmy mogli na tym kiedyś spać?

​

GRZESIEK

​

We trójkę. Czwarty zawsze spał na łóżku polowym. Losowaliśmy co wieczór. Pamiętasz?

​

JOGIN

​

Zauważyłeś, że teraz ludzie nawet jak mieszkają sami, to mają wielkie łóżka małżeńskie albo podwójne materace?

​

GRZESIEK

​

Jak budzisz się co niedziela obok jakiejś kompletnie obcej laski, to już lepiej mieć tyle miejsca, żeby nie musieć jej dotykać.

​

JOGIN

​

Masz bezapelacyjnie rację. Ale pomyśl, przez cały tydzień, poza sobotą, śpisz sam. I to drugie miejsce, ta pusta poduszka obok. Straszne są takie poduszki.

​

GRZESIEK

​

Mówię ci, kiedyś było inaczej. Ludzie się nie rozwodzili. Trzymali się razem. A teraz wszystko się popieprzyło.

​

JOGIN

​

Ale chyba nie myślisz, że Anka chce się z tobą rozwieść, bo taka jest teraz moda?

​

GRZESIEK

​

Tak, wiem, zdradziłem ją. Należy mi się ten rozwód. Zresztą nie, wcale mi się nie należy. Byłem pijany i naćpany, czymś, co zresztą ty mi dałeś!

 

JOGIN

​

Bo dostałem od jakiejś dziewczyny! Kazała mi to dać komuś, kogo bardzo lubię!

​

GRZESIEK

​

Dzięki! I w ogóle to wy wymyśliliście, żeby na moją czterdziestkę pójść do klubu dla hipsterów! To co miałem robić jak się okazało, że śliczna dwudziestolatka zamknęła się ze mnę w kiblu? Wołać pomocy?!

​

JOGIN

​

Nie denerwuj się, Grzeniu… Grzesiek. Wiesz co, ja rozłożę matę, usiądziemy sobie i pokażę ci pranajamy, to są takie ćwiczenia oddechowe…

 

GRZESIEK

​

Daj mi spokój z tymi twoimi pedalskimi pomysłami!

​

Otwierają się drzwi i wchodzi Maczo. Na ramieniu torba na siłownię, niesie zapakowane w świąteczny papier i wstążkę pudełko. Jest bardzo ciężkie.

 

JOGIN

Miało cię nie być.

​

MACZO

​

Ciebie też.

​

Wyciemnienie

​

Scena III

​

Maczo i Grzesiek siedzą na podłodze, pomiędzy nimi bombki choinkowe z betonu. Patrzą na nie bezradnie. Obok rozpakowane pudełko, które przyniósł Maczo. Jogin sprząta, pakuje rozliczne śmieci do wielkiego wora. Maczo wyjmuje z torby na siłownię wódkę, rozlewa do trzech kieliszków.

 

GRZESIEK

​

Bombki choinkowe z betonu… dziękuję. Tego mi było trzeba.

​

MACZO

​

Chlup.

​

Wszyscy wypijają po kieliszku. Zgodnym ruchem. Jogin wraca do sprzątania, a Grzesiek do zabawy betonowymi bombkami. Znajduje gdzieś w kącie sztuczną choinkę. Rozkłada gałązki i zaczyna wieszać na niej betonowe bombki. Bez powodzenia; spadają z hukiem na podłogę. Mimo to wiesza je nadal z uporem maniaka.

​

MACZO

​

Ta laska z siłowni, okazało się, że robi doktorat z betonu. I przyszła na fitness z tymi bombkami, bo jej studenci na zaliczenie zrobili. Święta są, co chcesz?

​

JOGIN

​

I ona tak ci dała te betonowe bombki?

​

MACZO

​

Za to, co ja jej dałem pod prysznicem, to i tak jest nic.

​

​

Dźwięk przychodzącego sms-a. Maczo wyjmuje smartfona. Patrzy, co dostał.

​

MACZO

​

O, to od niej… Przesłała swoje zdjęcie.

​

Jogin i Grzesiek patrzą Maczo przez ramię na wyświetlacz smartfona. Oboje aż odrzuca.

​

GRZESIEK

​

Ała!

​

MACZO

​

No co? Nie jest może najpiękniejsza, ale wszystko ma na swoim miejscu!

​

JOGIN

​

Nie jest najpiękniejsza?! Miałeś bombki z betonu na oczach jak z nią poszedłeś pod ten prysznic?!

​

MACZO

​

Panowie! Nie zawsze gra się z Manchesterem!

​

GRZESIEK

​

Ale żeby od razu z Wolanią Szczebrzeszyn?!

​

JOGIN

​

On zawsze szedł na ilość, nie na jakość.

​

MACZO

​

Nic na to nie poradzę, że muszę mieć w łazience kubeczek na co najmniej cztery szczoteczki…

​

GRZESIEK

​

Powiedz mi, jak ty to robisz? Że tyle tych kobiet masz?

​

JOGIN

​

A jak kosiarka kosi siano?

​

MACZO

​

A co geje wiedza o kosiarkach?

​

JOGIN

​

Nie wiem. Zapytaj gejów.

​

Wypijają kolejną banię wódki.

​

MACZO

​

Żeby być kosiarką, musisz mieć sprawny silnik i dobry napęd.

​

JOGIN

​

Tak to się podrywa laskę, żeby ją w kiblu przelecieć, a nie żeby się z nią ożenić.

​

GRZESIEK

​

A, to ja to już nawet umiem.

​

MACZO

​

A kto tu mówi o ślubie? Grzesiek, ty się chyba nie chcesz żenić z tą laską z kibla?

​

GRZESIEK

​

Nawet nie mogę. Jeszcze się nie rozwiodłem.

​

JOGIN

​

Patrzcie, co znalazłem!

​

Jogin cały czas sprząta, a sprzątając, znajduje na półce pudło ze starymi zdjęciami i slajdami.

​

JOGIN

​

Zdjęcia z parapetówki! Pamiętacie, jak się tu w czwórkę wprowadziliśmy, na pierwszym roku?

​

Oglądają.

​

GRZESIEK

​

Ale to były piękne czasy! Wino, kobiety, śpiew!

​

MACZO

​

Z kobiet to ja tu widzę tylko twoją Ankę.

​

GRZESIEK

​

Wtedy zaczęliśmy ze sobą chodzić. A wy jak zwykle bez kobiet, ale za to każdy z butelką piwa.

​

MACZO

​

Nie ciesz się, ostatecznie się wyrównało i ty też jesteś bez kobiety i też z butelką.

​

Maczo patrzy jak Grzesiek polewa kolejkę.

​

JOGIN

​

Patrzcie, tu są jakieś slajdy!

​

GRZESIEK

​

To moje, z dzieciństwa. Zapomniałem o nich całkiem.

​

Jogin patrzy na jeden ze slajdów z zachwytem. Przybliża go do oka.

​

JOGIN

​

Trabant. Niebieski. Prawdziwy. Masz to urządzenie do wyświetlania?

​

GRZESIEK

​

Nie wiem, człowieku, nawet nie wiedziałem, że mam slajdy.

​

Jogin wspina się na półkę i gdzieś na samej górze, poza zasięgiem jego rąk, zauważa rzutnik do slajdów.

​

JOGIN

​

Jest! Ale wysoko!

​

Jogin rozgląda się i jego wzrok pada na ozdobne pudełko z betonowymi bombkami choinkowymi.

​

JOGIN

​

Dawaj te bombki!

​

Maczo podaje bombki. Grzesiek znajduje gdzieś w kącie zakurzoną gitarę i zaczyna ją stroić. Gitara brzdękoli niemiłosiernie.

​

GRZESIEK

​

Moja gitara!

​

Jogin rzuca betonową bombką. Usiłuje strącić przy jej pomocy rzutnik do slajdów. Prawie trafia w Maczo.

​

MACZO

​

Uważaj, to jest beton!

​

JOGIN

​

Przecież szklanymi bym nie rzucał.

​

Jogin bierze zamach, rzuca kolejną bombkę i tym razem strąca rzutnik.

​

JOGIN

​

Oglądamy!

​

Jogin ustawia rzutnik, szykuje slajdy. Grzesiek zaczyna grać na gitarze. Maczo przygasza światło.

​

GRZESIEK

​

Ale klimat. Jak dawniej, nie?

​

Wszyscy wypijają po kieliszku wódki.

​

MACZO

​

No.

​

GRZESIEK

​

Kiedyś to były czasy…

​

MACZO

Ja to bym nie chciał mieć już 15 lat, w życiu. Teraz jest mi lepiej. Przynajmniej wiem, o co chodzi.

​

JOGIN

​

Tak, po trzydziestce to już wiadomo, o co chodzi.

​

MACZO

​

W seksie. Bo tak w ogóle to dalej nie wiadomo.

​

Jogin zaczyna puszczać slajdy. To rozmaite rodzinne zdjęcia z PRL-u, mama, tata, mały Grześ w podstawówce. Potem już starszy Grzesiek w liceum, na urodzinach babci, przy pierwszym rodzinnym trabancie i tak dalej.

​

GRZESIEK

​

O tutaj, miałem 15 lat. Świat wydawał mi się taki prosty. Wszyscy sąsiedzi mieli żony, wszystkie dzieci w klasie miały oboje rodziców. Babcie zajmowały się wnukami. Nikt nie miał niańki.

​

MACZO

​

Mieliście trabanta? Myśmy mieli syrenę.

​

JOGIN

​

Zawsze wszyscy mieli samochody, tylko my nie! Ale za to BMX-a miałem! I Atari, pierwszy na osiedlu.

​

MACZO

​

I zawsze się strasznie przechwalałeś.

​

Grzesiek zaczyna grać „Chomiczówkę”. Maczo polewa wódkę, popijają.

​

GRZESIEK

​

„Chomiczówka, Chomiczówka, pierwsza dziewczyna, pierwsza wódka…”

​

Maczo i Jogin przyłączają się. Teraz śpiewają już w trójkę. Grzesiek na chwilę przerywa śpiewanie, ale reszta śpiewa dalej.

​

GRZESIEK

​

Piękne czasy. Chomiki, samochody i małżeństwa żyły tak długo jak ich właściciele. Rzeczy i ludzi się nie wyrzucało, tylko naprawiało. Wszyscy się wspierali, sąsiedzi byli jak rodzina, kumple spod bloku jak bracia, nauczyciele jak rodzice…

​

Maczo przestaje śpiewać.

​

MACZO

​

Teraz to przegiąłeś. Gdybym miał matkę taką jak moja baba od fizyki, to zapisałbym się do domu dziecka na własne żądanie.

Grzesiek przestaje grać.

​

GRZESIEK

​

​

A co mnie obchodzi twoja baba od fizyki? Wtedy było lepiej.

​

JOGIN

​

Teraz też jest lepiej! Jest nawet lepiej niż lepiej! Myślisz, że te wszystkie małżeństwa się nie rozwodziły, bo się tak bardzo kochały?! Ludzie się nie rozwodzili, bo ci sąsiedzi, co to byli jak rodzina, by ich do końca życia nie przestali obgadywać.

​

MACZO

​

I nawet chomiki by ich obgadywały.

​

JOGIN

​

Nauczyciele byli wredni, sąsiedzi byli wścibscy, samochody się cały czas psuły. Tylko chomiki były w porządku.

​

GRZESIEK

​

Nam się ciągle trabant psuł.

​

JOGIN

​

(przegląda zdjęcia) Pamiętacie, jak robiliśmy tę parapetówkę i śmialiśmy się z Anki, że chce Grześka usidlić? Ty Grzesiek wtedy powiedziałeś, że po swoim trupie się z nią hajtniesz, bo wolność jest najważniejsza!

​

MACZO

​

No i zaraz potem się z nią hajtnął.

​

GRZESIEK

​

Bo mi kazała.

​

JOGIN

​

No widzisz. To teraz masz niesłychaną szansę, żeby wszystko naprawić! Znowu cały świat stoi przed tobą otworem i znowu – wolność jest najważniejsza! Rozumiesz to?!

​

GRZESIEK

​

No, tak jakby.

​

JOGIN

​

To jest początek wspaniałego życia, takiego, o jakim marzyłeś!

​

GRZESIEK

​

No może.

​

JOGIN

​

Na pewno! Musimy to uczcić! Chodźcie zrobimy sobie fotkę! Tak jak wtedy, na parapetówce!

​

MACZO

​

Wtedy miałem włosy.

​

JOGIN

​

No chodźcie, co się boicie?